गे मायभू तुझे मी फेडीन योग सारे,
आणीन आरतीला हे सूर्य, चंद्र, तारे.
आई, तुझ्यापुढे मी आहे अजून तान्हा:
शब्दात सोडमाझ्या आता हळूच पान्हा,
आई. तुझ्यापुढे ही माझी व्यथा कशाला?
जेव्हा तुझ्यामुळे या जन्मास अर्थ आला ।
मी पायधुळ घेतो जेव्हा तुझी जराशी, माझी ललाटरेषा बनते प्रयाग काशी।
आई. तुझी अशी मी गाईन रोज गाणी माझी तुझ्या दुधाने गेली भिजून वाणी।
- सुरेश भट